De vermissing

Eind april 1987. Noem het moederlijke intuïtie. Dat hij niet gebeld had, dat vond ze raar. Mijn moeder had al heel snel geen goed gevoel over. Ze was ongerust. Navraag bij vrienden en bekenden leverde niets op. En toen hij niet op die ene afspraak kwam, waarvan zij wist dat dat voor hem belangrijk was, deed ze op 4 mei 1987 aangifte van vermissing van haar zoon bij de politie.

De spanning was nauwelijks te verdragen. Als de telefoon ging, als de bel ging, als we een auto hoorden stoppen, voetstappen in het portaal hoorden, scenario’s werden uitgedacht en uitgesproken. Zou hij……..

Het meest gunstige scenario was dat hij thuis kwam. Een verhaal had. Dat we zouden snappen (of niet) dat hij niets had laten horen, maar dat hij er weer was en dat daarmee de kous af was. Maar zo ging het niet.

Een zenuwslopende, gekmakende en onrustige periode volgde. Mijn moeder en ik belandden in een wereld die we niet voor mogelijk hadden gehouden. Politie, media, paragnosten. Spanning, angst, onzekerheid vooral en wachten, heel veel wachten.

Piet Beentjes is voor zijn vermissing nog gezien op de boot naar Texel
Piet Beentjes is voor zijn vermissing nog gezien op de boot naar Texel

Na een bericht op teletekst bleek dat mijn broer die sinds kort in Den Helder woonde, de boot naar Texel had genomen. Hij was opgevallen op die boot. Naar Texel, waar hij tot zover wij weten niemand kende. Het werd nog gekker toen we vernamen dat hij op Texel een huis van 2 mannen binnen was gegaan. Die mannen waren niet thuis. Ze troffen hem s nachts aan in een badjas van een van hen. Hij had zijn kleren in de wasmachine gedaan, een bad genomen, nasi opgewarmd en een ei gebakken. Die mannen waren ook homo maar ze zeggen dat ze mijn broer niet kenden. Ze hebben even met hem gepraat en hem weggestuurd. Gaven hem kleding mee, een joggingpak en Piet liet zijn adres achter zodat zij zijn kleding uit de wasmachine na konden sturen. Daarna is Piet niet meer gezien.

Er is een melding van een campingeigenaar op Texel die Piet nog gezien zou hebben. Maar dat bericht is nooit geverifieerd.

Piet zou de avond voor zijn vermissing toenadering gezocht hebben tot een huisgenoot die daar niet van gediend was. Een afwijzing in de liefde volgde, of was er meer aan de hand? In het huis was ook een ingetrapte deur, hoorde ik van weer een andere huisgenoot. Piet woonde in een huis waar verschillende mensen op kamers woonden. Het was zeker niet de beste tijd van zijn leven. Hij had een conflict op zijn werk, hij had zijn relatie net verbroken.

De rechercheur die belast was met het onderzoek ging er al snel van uit dat Piet zelfmoord zou hebben gepleegd. Ik snap dat dat vermoeden bij hem op kwam maar ik vond het te gemakkelijk om dat zo snel als waarheid aan te nemen. Dit vreemde gedrag paste niet bij Piet. En als hij dan plots in de war is geraakt en zich vreemd gedraagt dan is dat op zijn minst zorgwekkend en heeft hij hulp nodig. De rechercheur zag dat anders. Hij is een volwassen man die vrijwillig zijn woning verlaat. “Hij spoelt wel aan als het straks drukker wordt op het eiland”.

De politie heeft niet veel gedaan om mijn broer te vinden. De zoekacties, rondvragen in de horeca, op de boot, op Texel, in Den Helder, het verspreiden van foto’s, dat hebben we zelf gedaan. Een politiebericht na het journaal werd afgewezen, om onduidelijke redenen kwam hij daarvoor niet in aanmerking. De politie op Texel wist van niets van een vermissing op het eiland. Er was een probleem in de samenwerking tussen de gemeentepolitie (Den Helder) en de Rijkspolitie (Texel). Pas vele jaren later begreep ik dat de politie Den Helder (die het onderzoek deed) nog nooit een voet op Texel had gezet in het kader van het onderzoek.

Piet Beentjes
Piet Beentjes

Wij hebben de media ingeschakeld en 2 paragnosten. Cor Heiligers, destijds een bekende paragnost zei toen al: “Toos, hier is niets paranormaals aan, de politie moet beter rechercheren. Je broer is dood. Er zijn een aantal feiten die goed onderzocht moeten worden”.

Ik wil niemand verdacht maken maar zijn bezoek aan 2 homoseksuele mannen op Texel is opmerkelijk. Is dat toeval of kende Piet ze, of een van hen? Of had Piet via via iets gehoord? Wat is er nou precies gebeurd in zijn huis, de avond voor zijn vermissing? Was Piet actief in het homo circuit? Zijn relatie was uit, was hij aan het daten, kwam hij op mannen ontmoetingsplaatsen, zoals hij jaren eerder ook wel deed? In Den Helder ontmoette ik een man die begaan was met mijn verhaal over de vermissing van Piet. Hij was ook homo. Hij wilde mij helpen, navraag doen. Aanvankelijk was hij heel vriendelijk en behulpzaam, maar plots trok hij zich terug en wilde er verder niets meer mee te maken hebben. Wat was daar de reden van? Was hij iets op het spoor gekomen waar hij niets mee te maken wilde hebben?

Een stuk in de Telegraaf zo’n 2 weken na de vermissing leverde tientallen tips op. Wel raar: Piet zou tegelijkertijd in Groningen en in het zuiden van het land gezien zijn. En sommige beschrijvingen kwamen helemaal niet overeen met Piet. Het is een fenomeen bij vermissingen dat mensen menen de vermiste gezien te hebben, maar als je dat nader onderzoekt, dan klopt die waarneming lang niet altijd. De tips leverden niets op.

De tijd verstreek. Hoopten mijn moeder en ik eerst nog op bericht van Piet, later hoopten we alleen nog maar op een bericht over Piet. Als zijn lichaam maar gevonden werd. Iets.

DEEL DEZE PAGINA VIA: